به نام خدا

بعضی وبلاگ ها  رو که میخونی بدجور به دلت میشینه!

ممکنه حتی حرفشو قبول نداشته باشی ها!

ولی حس میکنی طرف با تو صداقت داشته...انگار همین الان جلوت نشسته و داره باهات حرف میزنه.

خیلی مخاطب دارن! کلی هم نظر پا یادداشتشونه!

تا حالا به این فکر کردین که چرا بعضی وبلاگ ها بازدیدشون خیلی بالاس؟ البته دلایل مختلفی میتونه داشته باشه ها!

من به دلایل فنی و ظاهری کاری ندارم الان؛ هدفم محتوای یادداشت های اون وبلاگه!

 وقتی میخوای یه فیدی بنویسی تو شبکه های اجتماعی  یا یه یادداشت بذاری تو وبلاگت...

قبلش بهش فکر کن!

نه اینکه فکر کنی از چه کلماتی استفاده کنی ها! نه!  اگه به چطور گفتن زیاد فکر کنی ته ته ش میشه بازی با کلمات!

- به خود موضوع فکر کن، به متنش ، به حواشیش ، به احساست در مورد اون!

- بدون رو در بایسی درموردش چی فکر میکنی؟

- فکر کن تا حالا خاطره یا تجربه ای تو اون مورد داشتی با نه!

- آیا شعر یا ضرب المثلی در موردش یادت هست؟!

خوب فکر کن!

خوب خوب... یه جوری که اگه بری جلو آینه میتونی بدون مکث چند دقیقه در موردش حرف بزنی!

- بعد بشین پشت رایانه ت.

حالا موقع رها شدنه!

- خودتو رها کن... افکارت رو بسپر به سرانگشتات تا جریان ذهنت روی کیبورد جاری بشه!

خیلی خوب! حالا کم کم تو نوشتن صاحب سبک میشی!

چون تو تکی! و نوشته ت هم  خودت بوده! خود خود خودت!

پس خودت باش پلیز  :)

ممکنه خیلی هاتون بگین ما هروقت پای سیستم میشینیم ؛قبلن خودمون رو آماده نکردیم که چی بنویسیم ؛

اتفاقا همیشه هم خوب از آب در میاد!

بله! حق با شماس!

ولی این یادداشتی که تو وبت گذاشتی یا فیدش کردی، موضوعیه که قبلنا کلی باهاش در ارتباط بودی، ازش خاطره داری و در گذر زمان تو ذهنت پخته بودیش!

اون موقعا که تو جریانش بودی اصلن تو این فکر نبودی که یه روز ازش استفاده کنی!